Pershendetje te nderuarit e mi!
Ja ku jemi perseri sebashku ,per nje trokitje tjeter ne krijimet e konkursit tone.
...butesi,brishtesi, bulzime pranvere....
Tema e muajit ishte;
Maj-Miremengjes jete - temë e lirë
1-Nje veshtrim, nje dashuri.
Trishtimin ne buzeqeshje ta ndjeva,
Aq sa e bukur, dhe e brishte,
Nder ato tinguj nuk kishte ndienja.
Ishte zeri nje zemre te trishte.
Dita dites midis nesh perplaseshin stuhi,
Ne heshtje shkrepetinte vetetima,
Ai zjarr qe nuk shuhej as ne shi.
Fjale qe nuk degjohen, por bucasin si bubullima.
Ashtu papritur shpirtat tane u takuan,
Miliona fjale ne buzen e thare i lexova,
Disa copeza akulli zemren ma perveluan.
I burgosur ne heshtje neper mendime fluturova.
Syte e tu filluan pranveren ta pasqyronin,
Rrezatimi jot ndriconte te gjithe qiellin e zi,
Madje dhe rete valltare kaq bukur lulezonin.
Valle te jete kjo enderr, apo eshte dashuri!
Tjeter buzeqeshje mi trokiti mendimet,
Me e embel, me dehese dhe me e vertete,
Nuk i ndjeva e as i preka me trishtimet.
U lumturova, dhe pse heshtja jote me vret.
Nje trendafil neper mendje me erdhi,
Çmenduria mi çarmatosi ndienjat pa e kuptuar,
Shkova në fund te botes, pastaj u gjenda tek ti.
I pa afte per tu largur, totalisht i dorezuar.
2-Agim shpërthyes
Të ëndërrova
Të desha
Të kërkova
Të prita
Të ndjeva brënda meje
Bekimi im
Mëngjesi im
Rilinda me ty, per ty
I pafajshëm
I butë, delikat
Ndjenj e freskët mëngjesi
Syth i bukur i pemës së jetës
Më zgjodhe ti
Nënën tënde
Parfum pranvere
Agim i jetës time
Drit e shpirtit
Shpresë
Ninullë zemre
Frymëmarrje paqësore
Biri im
3-Për të voglën
Në sytë e tu shoh qiellin e hapur,
një botë plot me ëndrra e shpresë.
Në buzët e tua lexoj historin e pashkruar
një udhëtim të bukur, pa pengesë
Engjëll i vogël, thesari im i çmuar
Ti je ekzistenca ime ,me ty u rrita
Kudo që shkel më ke lulëzuar
me syt si hëna e buzëqeshjen si drita
Më vjen me vrap më lumturon
si një valë deti që përqafon rërën
E vogla ime ti më shëron
Më rikthen në jet mua të tërën
Se ti je bekim,je mrekulli
Je shpresa që me vite e kam pritur
Je e vetmja dashuri
Je forca ime e kalitur
4-Qiriu pa fjalë
Qiriun kisha ndezur
po e prisja të më fliste
Po e shikoja flakën m’u në sy
e po prisja të rrëfehej
për flakën e kallur,
shkëlqimin që e shuan errësirën,
dhe ngrohtësinë e falur
Doja të mësoja nga qiriu që nuk fliste
si t’i jap dritë territ të jetës
si ta çaj errësirën, si dritëza e këtij qiriu
si ta ruaj këtë dritë, e të mbetet e pafikur
Qiriu po digjej, e flaka po shkëlqente
teksa unë kërkoja më ngulm,
të më mësonte për jetën
të ma tregonte rrugën,
aty ku duhet ecur
Sa për të më plasur
askush s’po lëvizte
edhe ora qe ndalur
asgjë nuk përpëliste
Gjumi i kishte rrëmbyer të gjithë,
veç meje dhe këtij qiriu kokëshkëmb
i cili refuzoi të më fliste
të më tregonte fshehtësinë e dritës, mes errësirës verbuese
ngrohtësisë që e fal, në një terr acar
ai zgjodhi të digjej, për të mos thënë asnjë fjalë
5-Për të satën herë ….
Për të satën herë ….
E njoha dashurinë
dhe hidhërimin,
e shijova gëzimin
dhe pikëllimin.
Për të satën herë më the
nuk mundem,
tregove dobësitë e tua;
Dhe kur unë në mendime tundem,
prapë se prapë them-të dua.
E njoha lumturinë
dhe trishtimin,
e shijova dashurinë
dhe pendimin.
Për të satën herë më the
nuk e di,
vërtetove dyshimet e mia;
Dhe kur unë në përpëlitje rri,
Prapë se prapë them - jam e tija.
6-Tik tak.
Tik tak
dhe vjen ti pranverë
Tik tak në shpirtîn tim troket
Leht si pënd…
depërton aq thellë
Saher ikën e vjen lë shenjë.
Tik tak bën zemra
Tik tak ..e shtohen rrahjet sinfoni krijohet
dhe ne vallzojmë
Tik tak në cdo shikim
Tik tak si orët ne pritjet aq të ëmbëla
Tik tak si ….eh.
Tik tak…. ku je që në krahët e tu sot nuk po me merr?
Tik tak ma bëre me sy
Tik tak sintoni jemi ne të dy .
Oh Pranverë fole dashurie
Tik tak si pikat e shiut që nen cader ku rrim fshehur pikojnë dhe pellgun nën këmb hiç se ndjejm .
Tik tak ..mbaj vesh …je embêlsi …
Pafundësisht.
Tik tak zgjohu ….erdhi ora më merr e largohemi unë e ti .
Tik tak parajsa e shpirtit tim .
Pjalmi nektar je vetëm ti .
7-Nuk je më vetëm.
Ishte një nga ato ditë të zymta,ku pavarësisht shiut që binte asaj i pëlqente shpesh të mbyllte çadrën e të lagej në piklat e tij.
Vetëm ato momente ndjente sikur të paktën diçka ishte e saja në këtë jetë.
Ishin pikat e shiut që jo rrallë herë puthnin lotët e saj.
U bë tri vite që ishte divorcuar.
Tri vjet që punonte gjatë gjithë ditës , thjesht që mos të mendonte.
Mos të mendonte dhunën që shumë herë fali për hir të dashurisë.
Mos mendonte për derën e familjes që ju përplas fytyrës kur më së shumti kishte nevojë.
Tri vite jetë pa një motiv për të jetuar.
I hodhi një vështrim pasqyrës e nuk i pëlqeu fare fytyra e mrrolur që pasqyrohej aty.
I veshi vetes një të atillë buzëqeshje,që kushdo që do e shihte do betohej se ishte e shtirur.
Hodhi flokët supeve,shfryhu lehtë e doli jashtë.
Në të dalë të pallatit ishin të njëjtat sy,që qartazi e kërkonin.
Aq sa e intrigonte prania e atij njeriu,aq edhe frikë ndjente.
Fundja, çfarë mund të kërkonte prej saj dikush që as ka marrë guximin t'i afrohet por vetëm e sheh nga larg?
Vendosi më në fund të ecë drejt tij,me një guxim paksa të ndrydhur.
Teksa mori drejtimin për nga njeriu misterioz,një dorë i shtrëngoi fort krahun.
Ishte ai,mankthi i gjithë këtyre viteve.
-Kur...Kur dole nga burgu?..E pyeti me zërin që i dridhej prej frike.
-Sapo dola,i tha ai.Erdha të mbaroj punën e lënë përgjysmë.
Bëri t'a tërhiqte nga flokët,por ato momente njeriu misterioz ju afrua e i qëlloi me sa fuqi kishte.
-Mos guxo t'a prekësh me dorë,i'a ktheu me zërin që për vëshët e saj filloi të zbehej e zbehej.
......
U përmend disa orë më vonë dhe e gjeti veten në shtratin e një krevati.
Tashmë ato dy sy po e shihnin me aq keqardhje e dashuri sa një drithërimë i pushtoi gjithë trupin.
I lëmoi flokët e i puthi ballin.
-U bë shumë kohë që të shoh e shpesh më është dukur sikur më përndjek,i tha ajo.
Mund të më thuash cili je e cfarë kërkon prej meje?
-Unë jam burri yt...i tha ai,me tonin e zërit a thua se ish vërtetë.
-Po po,ai jam,i'a ktheu me një buzëqeshje të madhe në fytyrë.
Nuk të kujtohem aspak?
Ti nuk ke ndryshuar fare,ke po të njëjtët flokë.Po të njejtin shikim të pafajshëm.
Ishin sytë tu që më bënë të të njoh edhe pas kaq vitesh.Pyeta dhe administratorin e pallatit dhe të dhënat përkonin me ty.
Ajo e shihte e habitur dhe më në fund,një detaj e ktheu vite e vite pas...Në fëmijëri.
Ishte ajo shenjë që ai kishte tek balli.Ju kujtua se ajo vetë ja kishte bërë në një zënkë e sipër me të.
Ju kujtua edhe martesa që bënë si një lojë mes miqsh.
Për herë të parë,pas kaq vitesh ndjeu si të ishte në shtëpi.
Filloi të qante me dënesë e me lotët që i rridhnin në faqe,i thirri në emër .
-Albi...Nuk e mendoja se fati do të sillte ndonjëherë tek unë.Jo në këtë qytet kaq të madh.
-Jam këtu, vetëm për ty ,i tha ai.
Nuk je më vetëm...
Keto ishin vargjet tuaja drejtuar keti konkursi.
Ju falenderoj perzemersisht per mbeshtetjen tuaj.
Jane vargjet tuaja qe na japin mundesine te trokasim cdo muaj me dicka te re per ju.
)
Perqafime per te gjithe !
Gezuar 1 Majin!
Ja ku jemi perseri sebashku ,per nje trokitje tjeter ne krijimet e konkursit tone.
...butesi,brishtesi, bulzime pranvere....
Tema e muajit ishte;
Maj-Miremengjes jete - temë e lirë
1-Nje veshtrim, nje dashuri.
Trishtimin ne buzeqeshje ta ndjeva,
Aq sa e bukur, dhe e brishte,
Nder ato tinguj nuk kishte ndienja.
Ishte zeri nje zemre te trishte.
Dita dites midis nesh perplaseshin stuhi,
Ne heshtje shkrepetinte vetetima,
Ai zjarr qe nuk shuhej as ne shi.
Fjale qe nuk degjohen, por bucasin si bubullima.
Ashtu papritur shpirtat tane u takuan,
Miliona fjale ne buzen e thare i lexova,
Disa copeza akulli zemren ma perveluan.
I burgosur ne heshtje neper mendime fluturova.
Syte e tu filluan pranveren ta pasqyronin,
Rrezatimi jot ndriconte te gjithe qiellin e zi,
Madje dhe rete valltare kaq bukur lulezonin.
Valle te jete kjo enderr, apo eshte dashuri!
Tjeter buzeqeshje mi trokiti mendimet,
Me e embel, me dehese dhe me e vertete,
Nuk i ndjeva e as i preka me trishtimet.
U lumturova, dhe pse heshtja jote me vret.
Nje trendafil neper mendje me erdhi,
Çmenduria mi çarmatosi ndienjat pa e kuptuar,
Shkova në fund te botes, pastaj u gjenda tek ti.
I pa afte per tu largur, totalisht i dorezuar.
2-Agim shpërthyes
Të ëndërrova
Të desha
Të kërkova
Të prita
Të ndjeva brënda meje
Bekimi im
Mëngjesi im
Rilinda me ty, per ty
I pafajshëm
I butë, delikat
Ndjenj e freskët mëngjesi
Syth i bukur i pemës së jetës
Më zgjodhe ti
Nënën tënde
Parfum pranvere
Agim i jetës time
Drit e shpirtit
Shpresë
Ninullë zemre
Frymëmarrje paqësore
Biri im
3-Për të voglën
Në sytë e tu shoh qiellin e hapur,
një botë plot me ëndrra e shpresë.
Në buzët e tua lexoj historin e pashkruar
një udhëtim të bukur, pa pengesë
Engjëll i vogël, thesari im i çmuar
Ti je ekzistenca ime ,me ty u rrita
Kudo që shkel më ke lulëzuar
me syt si hëna e buzëqeshjen si drita
Më vjen me vrap më lumturon
si një valë deti që përqafon rërën
E vogla ime ti më shëron
Më rikthen në jet mua të tërën
Se ti je bekim,je mrekulli
Je shpresa që me vite e kam pritur
Je e vetmja dashuri
Je forca ime e kalitur
4-Qiriu pa fjalë
Qiriun kisha ndezur
po e prisja të më fliste
Po e shikoja flakën m’u në sy
e po prisja të rrëfehej
për flakën e kallur,
shkëlqimin që e shuan errësirën,
dhe ngrohtësinë e falur
Doja të mësoja nga qiriu që nuk fliste
si t’i jap dritë territ të jetës
si ta çaj errësirën, si dritëza e këtij qiriu
si ta ruaj këtë dritë, e të mbetet e pafikur
Qiriu po digjej, e flaka po shkëlqente
teksa unë kërkoja më ngulm,
të më mësonte për jetën
të ma tregonte rrugën,
aty ku duhet ecur
Sa për të më plasur
askush s’po lëvizte
edhe ora qe ndalur
asgjë nuk përpëliste
Gjumi i kishte rrëmbyer të gjithë,
veç meje dhe këtij qiriu kokëshkëmb
i cili refuzoi të më fliste
të më tregonte fshehtësinë e dritës, mes errësirës verbuese
ngrohtësisë që e fal, në një terr acar
ai zgjodhi të digjej, për të mos thënë asnjë fjalë
5-Për të satën herë ….
Për të satën herë ….
E njoha dashurinë
dhe hidhërimin,
e shijova gëzimin
dhe pikëllimin.
Për të satën herë më the
nuk mundem,
tregove dobësitë e tua;
Dhe kur unë në mendime tundem,
prapë se prapë them-të dua.
E njoha lumturinë
dhe trishtimin,
e shijova dashurinë
dhe pendimin.
Për të satën herë më the
nuk e di,
vërtetove dyshimet e mia;
Dhe kur unë në përpëlitje rri,
Prapë se prapë them - jam e tija.
6-Tik tak.
Tik tak
dhe vjen ti pranverë
Tik tak në shpirtîn tim troket
Leht si pënd…
depërton aq thellë
Saher ikën e vjen lë shenjë.
Tik tak bën zemra
Tik tak ..e shtohen rrahjet sinfoni krijohet
dhe ne vallzojmë
Tik tak në cdo shikim
Tik tak si orët ne pritjet aq të ëmbëla
Tik tak si ….eh.
Tik tak…. ku je që në krahët e tu sot nuk po me merr?
Tik tak ma bëre me sy
Tik tak sintoni jemi ne të dy .
Oh Pranverë fole dashurie
Tik tak si pikat e shiut që nen cader ku rrim fshehur pikojnë dhe pellgun nën këmb hiç se ndjejm .
Tik tak ..mbaj vesh …je embêlsi …
Pafundësisht.
Tik tak zgjohu ….erdhi ora më merr e largohemi unë e ti .
Tik tak parajsa e shpirtit tim .
Pjalmi nektar je vetëm ti .
7-Nuk je më vetëm.
Ishte një nga ato ditë të zymta,ku pavarësisht shiut që binte asaj i pëlqente shpesh të mbyllte çadrën e të lagej në piklat e tij.
Vetëm ato momente ndjente sikur të paktën diçka ishte e saja në këtë jetë.
Ishin pikat e shiut që jo rrallë herë puthnin lotët e saj.
U bë tri vite që ishte divorcuar.
Tri vjet që punonte gjatë gjithë ditës , thjesht që mos të mendonte.
Mos të mendonte dhunën që shumë herë fali për hir të dashurisë.
Mos mendonte për derën e familjes që ju përplas fytyrës kur më së shumti kishte nevojë.
Tri vite jetë pa një motiv për të jetuar.
I hodhi një vështrim pasqyrës e nuk i pëlqeu fare fytyra e mrrolur që pasqyrohej aty.
I veshi vetes një të atillë buzëqeshje,që kushdo që do e shihte do betohej se ishte e shtirur.
Hodhi flokët supeve,shfryhu lehtë e doli jashtë.
Në të dalë të pallatit ishin të njëjtat sy,që qartazi e kërkonin.
Aq sa e intrigonte prania e atij njeriu,aq edhe frikë ndjente.
Fundja, çfarë mund të kërkonte prej saj dikush që as ka marrë guximin t'i afrohet por vetëm e sheh nga larg?
Vendosi më në fund të ecë drejt tij,me një guxim paksa të ndrydhur.
Teksa mori drejtimin për nga njeriu misterioz,një dorë i shtrëngoi fort krahun.
Ishte ai,mankthi i gjithë këtyre viteve.
-Kur...Kur dole nga burgu?..E pyeti me zërin që i dridhej prej frike.
-Sapo dola,i tha ai.Erdha të mbaroj punën e lënë përgjysmë.
Bëri t'a tërhiqte nga flokët,por ato momente njeriu misterioz ju afrua e i qëlloi me sa fuqi kishte.
-Mos guxo t'a prekësh me dorë,i'a ktheu me zërin që për vëshët e saj filloi të zbehej e zbehej.
......
U përmend disa orë më vonë dhe e gjeti veten në shtratin e një krevati.
Tashmë ato dy sy po e shihnin me aq keqardhje e dashuri sa një drithërimë i pushtoi gjithë trupin.
I lëmoi flokët e i puthi ballin.
-U bë shumë kohë që të shoh e shpesh më është dukur sikur më përndjek,i tha ajo.
Mund të më thuash cili je e cfarë kërkon prej meje?
-Unë jam burri yt...i tha ai,me tonin e zërit a thua se ish vërtetë.
-Po po,ai jam,i'a ktheu me një buzëqeshje të madhe në fytyrë.
Nuk të kujtohem aspak?
Ti nuk ke ndryshuar fare,ke po të njëjtët flokë.Po të njejtin shikim të pafajshëm.
Ishin sytë tu që më bënë të të njoh edhe pas kaq vitesh.Pyeta dhe administratorin e pallatit dhe të dhënat përkonin me ty.
Ajo e shihte e habitur dhe më në fund,një detaj e ktheu vite e vite pas...Në fëmijëri.
Ishte ajo shenjë që ai kishte tek balli.Ju kujtua se ajo vetë ja kishte bërë në një zënkë e sipër me të.
Ju kujtua edhe martesa që bënë si një lojë mes miqsh.
Për herë të parë,pas kaq vitesh ndjeu si të ishte në shtëpi.
Filloi të qante me dënesë e me lotët që i rridhnin në faqe,i thirri në emër .
-Albi...Nuk e mendoja se fati do të sillte ndonjëherë tek unë.Jo në këtë qytet kaq të madh.
-Jam këtu, vetëm për ty ,i tha ai.
Nuk je më vetëm...
Keto ishin vargjet tuaja drejtuar keti konkursi.
Ju falenderoj perzemersisht per mbeshtetjen tuaj.
Jane vargjet tuaja qe na japin mundesine te trokasim cdo muaj me dicka te re per ju.
)Perqafime per te gjithe !
Gezuar 1 Majin!
sa ti kryej punet se ju kallxoj 
