Pe: Zdravko Colic: Shqiptarët më pritën si mbret, ndjeva dashuri në çdo hap
Nuk i lexova te gjitha komentet e kesaj teme, por po i permbahem temes dhe qellimit te publikimit te saje ne forum. Besoj qe kush shikon pas do shkoje vetem mbrapa. Deshmoret e clirimit te nje vendi jane sakrifica dhe cmimi me te cilin eshte paguar pavarsia, ne kete rsat i Kosoves.
Nuk ecet perpara me urrejtje duke vene gjithmone ne dukje te kaluaren, e kaluara le te mbetet ne kujtese pergjithmone duke menduar njekohesisht te ardhmen.
Kemi shmebuj mjaft ne Europe, si gjermania qe beri gjonocid mbare Europes, dhe jo shume kohe me pas ishte pikerisht Gjermania qe u mbush me emigrant per punesim po nga keta vende qe kishin akoma te fresketa plaget e luftes.
Po ashtu edhe Italia me Austrine me marrjen me force te Alto Adige, apo me Francen. Te gjitha vendet kane eksperjenca te tilla, por sot jane ne marredhenje konstruktive e miqesie mjaft te mire.
Pa shihe njëherë kush po na tregon muhabet.
Ti o Laur, kah sillesh e pështilles nuk shkon
hiç më larg se 500 vjet në kohë, e na thua
ta harrojmë të kalurën, në fakt të kaluarën
që ende po zgjat qysh nga car Llazari, 1912
e deri në diten e sotme.
Ndoshta shumë vende kanë pasur konflikte
në mes vete, por asnjë s'ka qenë rast unik
si i shqipëtarëve.
Ndërsa, turqit as nga së afërmi nuk kanë bërë
atë çfarë kanë bërë shkau e greku, si dhe europa
shtrigë!
Sa për disa që ende se kanë të kjartë
se jo vetëm arti, por gjithëçka në jetë
ështe politike. Nejse, këtë duhet
ta mësojmë nga të tjerët, se duket
se ne shumë shpejt
harrojmë, dhe ky
është problemi ynë kyç! Bile aq shumë
harrojnë që edhe nuse i dërgojmë shkijeve,
të shtohen, që të na vrasin përsëri...,
po me të njëjtët këngë që këta këngëtarë
këndojnë! Duke kënduar, shkijet kanë prerë
e masakruar...me art!
Edhe duke urrejtë nuk jemi kah urrjemë askend,
por duhet të mësojmë da duam veten
dhe të mos harrojmë kush është hasmi!