Besoni se ekzistojne fantazmat ?
- Hapësi i temës bora dr
- Start date
Tme caj Koken lol
Ndjekin shpirtrat e "humbura" sepse ndjejn deshperimin... prandaj kur te bejn vizit, duhet ti largosh dhe jo ti ushqesh. Te tregohesh menefregiste ose ti kundervehesh.
Ky bastardi ka ca qe me rri mbas bythe.
Heren e fundit qe ma punoi keq fare, me nxorri im ate duke u tallur me ndjenjat e mia dhe me tregoi fytyren e vetme nje qeshje cjerrese nderkoh qe po hapja syt
Kurse my ex e boni me traum 1 vit para... nje perjetim aq makaber sa qe me eshte dashur ta sjell ne vete per nje dit te tere sepse vazhdonte ta perjetonte me sy hapur duke u dridh, uleritur me lot ne sy. Rrinte rrinte si ne bot tjeter dhe pastaj e riperjetonte dhe pse kishte cunin para syve dhe gjall.
Ai as endrra sben lol
Rob prej akulli
Din per aftesite e mia por mi ka ndaluar qe ne 2011. Ama mua me ndjekin ?
No noduan te te poses mbase , qendro nen energjine (driten tende) e fort e e palekundur
kto skena qe i bejne jan projeksione dmth nuk jan real por duken si te tilla ...
mos esht reptilian se ata vdesin e ushqehen me friken e njerezve , e kan si tip droge lol
100% e sigurt ne ate qe kam than mesiper
S'eshte hera e pare.
Ja... tani qetsi.
S'eshte me ? shpresoj ta ket kuptuar qe ska mo lojra... por per siguri duhet te therras dike qe njeh me shum se un.
Rinaa
mjau
ti perderisa i ndjen ke aftesi te komunikosh me ta ... dhe to work with it
thuaji te kthehen andej na kan ardhur , thuaji qe te kujtojn ca kan qene me perpara se te arrinin ne kte gjendje ...
kane qene qenie te zhvilluara e tani nuk jan me pjese e evolucionit keshtu qe duhet te vetsakrifikohen sepse e kan humbur ate aftesi
te pakten te ikin me nder
thuaji te kthehen andej na kan ardhur , thuaji qe te kujtojn ca kan qene me perpara se te arrinin ne kte gjendje ...
kane qene qenie te zhvilluara e tani nuk jan me pjese e evolucionit keshtu qe duhet te vetsakrifikohen sepse e kan humbur ate aftesi
te pakten te ikin me nder
Aftesia ime koincidon me naten qe zgjodha ti hapja shpirtin botes ultraterrene.
Se sme rrin suma rehat lol
Vdekja e ateizmit tim ?
Besoj se do rifilloj me meditimin dhe ushtrimet e energjise si dikur. Ndihesha jashtzakonisht mire ne ate periudh... ne ekuiliber me te dy botat
Jo jovaret ca bote ke arritur te access
ka disa , ka dimensione , ka bote paralele , ka underworld etc
kjo underworld esht cik dark dhe shumica e qenieve jan ne agoni ...
nese te besdis mbyllja deren , ti eke celsin
se te lash pa gjume me duket
naten
Jo ti ?
Ta tregoj ndoshta her tjeter ate ...
Por tani realisht do shtrihem
Naten e mir e dashur dhe faleminderit per shoqerine
Hem besoj qe ka , por skam rastis , do me.pelqente , tu hapte.dera vet ose te lunte dicka ne shpi me ndje pak.adrenalin .
Besoj qe fantazmat ekzistojn dhe them kam pare një.
Premessa, si njeri qe ne vogel i kam gjumin shum te rend dhe zor zgjohem me zhurmen te vogla.
Mosha rreth 15 vjeç, natën ne gjum degjoj diçka dhe sikur më çon zoti te ngrihem dhe te shikoj nga dritarja, shikoj tek deri hekrit ne fund te nje oborri shum te madh nje njeri te veshur me te bardha siper kesaj dere, me pafajsin me te madhe nisem te shkoj te kap ate qe une mendova ishte nje hajdut, mami me ndalon direkt sapo degjon deren te hapej, dhe pse une i tregova cfare pash ato nuk shoh in asgje, te dy prinderit. Mbasi kontrolluan shtrihem me mendimin qe me kishin bër syt, por prap sme linte kurioziteti dhe ngrihem te shikoja prap vet, dhe ishte prap aty i veshur me te bardha siper deres.
Premessa, si njeri qe ne vogel i kam gjumin shum te rend dhe zor zgjohem me zhurmen te vogla.
Mosha rreth 15 vjeç, natën ne gjum degjoj diçka dhe sikur më çon zoti te ngrihem dhe te shikoj nga dritarja, shikoj tek deri hekrit ne fund te nje oborri shum te madh nje njeri te veshur me te bardha siper kesaj dere, me pafajsin me te madhe nisem te shkoj te kap ate qe une mendova ishte nje hajdut, mami me ndalon direkt sapo degjon deren te hapej, dhe pse une i tregova cfare pash ato nuk shoh in asgje, te dy prinderit. Mbasi kontrolluan shtrihem me mendimin qe me kishin bër syt, por prap sme linte kurioziteti dhe ngrihem te shikoja prap vet, dhe ishte prap aty i veshur me te bardha siper deres.
Sea's girl
Anëtar i Respektuar
Egzistojne si gjithcka qe egziston ne univers....dimensioni i 3-te ne te cilin ne jetojme nuk na lejon te shohim pertej saj (megjithate njerezit me vetdije te larte shohin,ndjejne,perjetojne, dicka me shume)...
Po pse nuk bëhem transaperente unë
Grensi
Dhe vjen nje dite..
Pasqyra eshte pasqyrimi...Po pse nuk bëhem transaperente unë
Po ashtu i bejn te shoh vete veten, por une dua mos te me shohin te tjeret
Grensi
Dhe vjen nje dite..
O zot mos no zgjo neuronet sepse keto fusha Jane shume te veshtira ..
Jo mer Xhelo se ato nuk numerohen ketuEne apo se kishit per fantazmat virtuale
PYta per nje shok prandajJo mer Xhelo se ato nuk numerohen ketu
E mire thuja Shokut qe ketu Jemi plotPYta per nje shok prandaj
I thash po sme besoi
Po lene pra, eshte me mirë kur jeton dhe beson boten e tij pa fantazma
Ai esht me rehat se ne prandaj sdo t bashkohet ne turmen e fantazmave
Lum ai thuaj
Eh shyqyr them me vete
Neutrali
Antarë i Respektuar
Nuk do ta besoni, e di, por prape dua te t’ju rrefej per ngjarjen qe e kam perjetuar une vete.
Uroj t’i keni mbyllur dritaret, dyert po deshet mund t’i lini hapur. Pse them dritaret dhe jo dyert do e kuptoni krejt ne fund. Derisa po e lexoni, luteni qe nderkohe ta vini kengen e Michael Jackson Thriller dhe mundesisht filloni aty te minuta 0:34 e kenges.
Isha 22 vjeç dhe ende i pamartuar. Nuk ka rendesi martesa ketu ama po e cek ngase frikohem se mos me lexon gruaja dhe mbase mund te dyshoje te kem qene njekohesisht bashke me te.
Isha 22 vjeç dhe sapo kisha takuar shpirtin binjak, po mendoja une ne ate kohe. Ajo ishte vertet nje vajze e bukur por jo nje shqiptare. I ati saj punonte zakonisht ne nderrim te nates derisa e ema ne nderrim te nates. Qe te dy ne nderrim te nates. Une isha i papune dhe i pashkolle - bera 2 vjet pauze shkolle. Ajo ishte e pasur pasi qe te dy prinderit i punonin ne nderrim te nates - orari nates paguhet me mire.
Ndryshe nga prinderit e mi, te varfer, une nuk kisha as edhe nje korone ne xhep derisa asaj prinderit i dhuronin pothuaj per çdo jave korona. Pasi kaluam 2 muaj bashke, nje dite (e diele) me mori ne tel dhe me tha se ka nje befasi te madhe per mua. Nga gezimi une i mbylla telefonin, por ajo prape me mori. Me tha se befasia kishte te beje me nje rruge te gjate bashke me te, pastaj vazhduam biseden me tema te tjera.
I pergatita prinderit e mi se do marr nje rruge te gjate diku. Babi: Thyefsh qafen, s’dua t’ia di! Mami: Mos qofte rruge pa kthim!. Prandaj ende sot une me shume e dua mamane sesa babane. Gjithsesi, shkova te suedezja, shpirti im binjak. Kishte veshur nje fustan te bardhe dhe lyer/ngjyrosur floket me te zeze, ama ne fakt natyrale ishte bionde.
Hyra brenda dhe me thote ulu gjersa te marr taksine ne tel. Ok, i thashe dhe po pija çike uje. Erdhi taksia dhe dolem te dy te mellengjyer e te lumtur se po merrnim rruge te gjate bashke. Hapa deren e pasagjerit e doja te ulem para por ajo nuk pranoi, me tha ulu prane meje. Dagens tjejer, i thashe ngasesit qe ne shqip i bie femrat e sotme. Ai zuri te qesh dhe tha se me kuptonte.
Beme 20km rruge dhe dikur e pyeta: Zemer, ku do veme? Ma ktheu: Eshte befasi. Ok, i thashe. Me te bere 1 ore e 40 min taksigjiu hyri nje rruge pa ndriçim gje qe veshtire gjen diku nje rruge te tille ne Suedi. Besomeni me zune te dridhurat pasi ajo papritmas heshti e nuk me fliste. Ne ate momente po mendoja: Si do ndihej ne kete rast Skenderbeu? I tradhtuar po se po ama i frikesuar jo se jo. Heshta po une dhe nuk flisja me hiçgje. Je shqiptar, idiot! Mos u tremb kaq lehte! Mbahu!
Kur u bene 2 ore rruge nga larg dukej sikur po i afroheshim nje shtepie te vogel ndezur vetem me nje llambe te vockel. Per çudi m’u larguan te dridhurat dhe me nuk durova, iu drejtova shpirtit binjak: Zemer, do qendrojme tek ajo shtepi? Me thote: Shtepi te duket ty? Po, i thashe. Jo, shpirt, nuk eshte shtepi, me tha.
Taksigjiu ndali makinen dhe iu drejtua vetem asaj: Trokit ne dere vetem nje here. Ajo i thote: Mire. Ndersa une i drejtohem me: Eshte nate dhe duhet te jene ne gjume, mbase do detyrohemi te trokasim me shume se nje here. Taksigjiut dhe te dashures sime u preku buza ne gaz. Madje, taksigjiu i thote: Nuk i paske treguar gje? Jo, ia ktheu e dashura dhe del e para nga makina. Une po hezitoja dhe nderkohe kisha syte ngulitur ne syte e taksigjiut. Papritmas ai mua me thote: S’ke pse te ndiesh frike, je bashke me te, ma liro makinen.
Erresire nga çdo ane qe ç’ke me te! Nuk degjohej ze insektesh as zogjesh. Vrapova drejt saj meqe ajo tashme ishte nisur drejt te se ashtuquajtures shtepi. Me t’u afruar me afer, shihej me qarte se vertet nuk ishte nje shtepi por nje furgon i vjeter dhe me sa po i afroheshim aq me larg nesh dukej te ishte.
Zemer, i fola, ç’eshte kjo? Shpirt, mos u shqeteso, te tha dhe taksigjiu se ti je me mua! Prit njehere!, i thashe. Taksigjiu?!, me ze te larte une. Ti nuk ishe brenda aty!, perseri me ze te larte une. Çfare po ndodh?! Tregome o une te lashe fare!, ndalova se ecuri dhe po i bertisja sa po mundja.
Shpirti im, mos u shqeteso, do e kuptosh se shpejti.
Mos prish befasine, te lutem!, me kapi doren ajo dhe me terheq ne kraherorin e saj. Me te perqafuar, e kuptova se diçka nuk shkon. Trupi i saj ishte bere i ftohte akull! Une heshta tek e kuptova se tani duhet te luaja lojen e saj, te marr rolin e te paditurit derisa te te me jepej mundesia te ikja vrapit.
Ok, zemer, ia prita une, vazhdojme tutje. Nisi te ecte ne drejtim te furgonit ndersa furgoni prape po largohej, porsi ne nje enderr te keqe. Vrapo, shpirt!, me thote. Nisem te vrapojme me shpejtesi dhe papritmas mbaruam te dera e furgonit.
Tak-tak!, trokiti ajo ne dere.
–Vem är du?! Kush je ti, pyet nje ze nga brenda.
Det är Emelie! Öpnna dörren! Jag fryser! Jam Emelie, hape deren, kam te ftohte, pergjigjet e dashura derisa une shtangem dhe vetem po e veshtroja situaten nga afer.
Hapet dera dhe ajo futet brenda. Une stepem pak hedh nje hap prapa dhe po behesha gati te ikja.
Papritmas degjohen zera te ndryshem dhe furgoni merr nje pamje me te ndriçuar me te ngrohte dhe me mikpritese. Ajo del jashte prape dhe nxiton kah une: Eja shpirt! Futu brenda! Nuk ka gje per t’u frikesuar. U futem te dy brenda, ngreme dhe pime bashke nderkohe une po pyesja se çfare ne te vertete po ndodhte, si ka mundesi qe une te perjetoja tere kete tmerr. Lutesha te zbardhej dita dhe nga ai moment nuk kam ndier as pare gje me! U zgjova nga gjumi, kishte zbardhur drita - furgoni i teri i zbrazet dhe i bere pis. Asgje nga si dukej gjate nates kur hyme brenda, paster dhe bukur.
Ku jane miqte tu?, une e pyeta.
Kane dale per peshkim por ti ishe ne gjume, nuk doja te te leme vetem - qendrova me ty, me thote mua. E dashur, i them, mund te ikim qe tani? Po, me thote, ja do marr ne tel taksigjiun. I njejti ngases e njejta makine, u futem brenda me rroba te bera pis. Ajo e pagoi ndersa une dola i fundit dhe iu drejtova: Ti e as kjo nuk mund te jeni te vertete! Taksigjiu me drejtohet dhe me thote: Kush ka per te te besuar, mendon ti?
Uroj t’i keni mbyllur dritaret, dyert po deshet mund t’i lini hapur. Pse them dritaret dhe jo dyert do e kuptoni krejt ne fund. Derisa po e lexoni, luteni qe nderkohe ta vini kengen e Michael Jackson Thriller dhe mundesisht filloni aty te minuta 0:34 e kenges.
Isha 22 vjeç dhe ende i pamartuar. Nuk ka rendesi martesa ketu ama po e cek ngase frikohem se mos me lexon gruaja dhe mbase mund te dyshoje te kem qene njekohesisht bashke me te.
Isha 22 vjeç dhe sapo kisha takuar shpirtin binjak, po mendoja une ne ate kohe. Ajo ishte vertet nje vajze e bukur por jo nje shqiptare. I ati saj punonte zakonisht ne nderrim te nates derisa e ema ne nderrim te nates. Qe te dy ne nderrim te nates. Une isha i papune dhe i pashkolle - bera 2 vjet pauze shkolle. Ajo ishte e pasur pasi qe te dy prinderit i punonin ne nderrim te nates - orari nates paguhet me mire.
Ndryshe nga prinderit e mi, te varfer, une nuk kisha as edhe nje korone ne xhep derisa asaj prinderit i dhuronin pothuaj per çdo jave korona. Pasi kaluam 2 muaj bashke, nje dite (e diele) me mori ne tel dhe me tha se ka nje befasi te madhe per mua. Nga gezimi une i mbylla telefonin, por ajo prape me mori. Me tha se befasia kishte te beje me nje rruge te gjate bashke me te, pastaj vazhduam biseden me tema te tjera.
I pergatita prinderit e mi se do marr nje rruge te gjate diku. Babi: Thyefsh qafen, s’dua t’ia di! Mami: Mos qofte rruge pa kthim!. Prandaj ende sot une me shume e dua mamane sesa babane. Gjithsesi, shkova te suedezja, shpirti im binjak. Kishte veshur nje fustan te bardhe dhe lyer/ngjyrosur floket me te zeze, ama ne fakt natyrale ishte bionde.
Hyra brenda dhe me thote ulu gjersa te marr taksine ne tel. Ok, i thashe dhe po pija çike uje. Erdhi taksia dhe dolem te dy te mellengjyer e te lumtur se po merrnim rruge te gjate bashke. Hapa deren e pasagjerit e doja te ulem para por ajo nuk pranoi, me tha ulu prane meje. Dagens tjejer, i thashe ngasesit qe ne shqip i bie femrat e sotme. Ai zuri te qesh dhe tha se me kuptonte.
Beme 20km rruge dhe dikur e pyeta: Zemer, ku do veme? Ma ktheu: Eshte befasi. Ok, i thashe. Me te bere 1 ore e 40 min taksigjiu hyri nje rruge pa ndriçim gje qe veshtire gjen diku nje rruge te tille ne Suedi. Besomeni me zune te dridhurat pasi ajo papritmas heshti e nuk me fliste. Ne ate momente po mendoja: Si do ndihej ne kete rast Skenderbeu? I tradhtuar po se po ama i frikesuar jo se jo. Heshta po une dhe nuk flisja me hiçgje. Je shqiptar, idiot! Mos u tremb kaq lehte! Mbahu!
Kur u bene 2 ore rruge nga larg dukej sikur po i afroheshim nje shtepie te vogel ndezur vetem me nje llambe te vockel. Per çudi m’u larguan te dridhurat dhe me nuk durova, iu drejtova shpirtit binjak: Zemer, do qendrojme tek ajo shtepi? Me thote: Shtepi te duket ty? Po, i thashe. Jo, shpirt, nuk eshte shtepi, me tha.
Taksigjiu ndali makinen dhe iu drejtua vetem asaj: Trokit ne dere vetem nje here. Ajo i thote: Mire. Ndersa une i drejtohem me: Eshte nate dhe duhet te jene ne gjume, mbase do detyrohemi te trokasim me shume se nje here. Taksigjiut dhe te dashures sime u preku buza ne gaz. Madje, taksigjiu i thote: Nuk i paske treguar gje? Jo, ia ktheu e dashura dhe del e para nga makina. Une po hezitoja dhe nderkohe kisha syte ngulitur ne syte e taksigjiut. Papritmas ai mua me thote: S’ke pse te ndiesh frike, je bashke me te, ma liro makinen.
Erresire nga çdo ane qe ç’ke me te! Nuk degjohej ze insektesh as zogjesh. Vrapova drejt saj meqe ajo tashme ishte nisur drejt te se ashtuquajtures shtepi. Me t’u afruar me afer, shihej me qarte se vertet nuk ishte nje shtepi por nje furgon i vjeter dhe me sa po i afroheshim aq me larg nesh dukej te ishte.
Zemer, i fola, ç’eshte kjo? Shpirt, mos u shqeteso, te tha dhe taksigjiu se ti je me mua! Prit njehere!, i thashe. Taksigjiu?!, me ze te larte une. Ti nuk ishe brenda aty!, perseri me ze te larte une. Çfare po ndodh?! Tregome o une te lashe fare!, ndalova se ecuri dhe po i bertisja sa po mundja.
Shpirti im, mos u shqeteso, do e kuptosh se shpejti.
Mos prish befasine, te lutem!, me kapi doren ajo dhe me terheq ne kraherorin e saj. Me te perqafuar, e kuptova se diçka nuk shkon. Trupi i saj ishte bere i ftohte akull! Une heshta tek e kuptova se tani duhet te luaja lojen e saj, te marr rolin e te paditurit derisa te te me jepej mundesia te ikja vrapit.
Ok, zemer, ia prita une, vazhdojme tutje. Nisi te ecte ne drejtim te furgonit ndersa furgoni prape po largohej, porsi ne nje enderr te keqe. Vrapo, shpirt!, me thote. Nisem te vrapojme me shpejtesi dhe papritmas mbaruam te dera e furgonit.
Tak-tak!, trokiti ajo ne dere.
–Vem är du?! Kush je ti, pyet nje ze nga brenda.
Det är Emelie! Öpnna dörren! Jag fryser! Jam Emelie, hape deren, kam te ftohte, pergjigjet e dashura derisa une shtangem dhe vetem po e veshtroja situaten nga afer.
Hapet dera dhe ajo futet brenda. Une stepem pak hedh nje hap prapa dhe po behesha gati te ikja.
Papritmas degjohen zera te ndryshem dhe furgoni merr nje pamje me te ndriçuar me te ngrohte dhe me mikpritese. Ajo del jashte prape dhe nxiton kah une: Eja shpirt! Futu brenda! Nuk ka gje per t’u frikesuar. U futem te dy brenda, ngreme dhe pime bashke nderkohe une po pyesja se çfare ne te vertete po ndodhte, si ka mundesi qe une te perjetoja tere kete tmerr. Lutesha te zbardhej dita dhe nga ai moment nuk kam ndier as pare gje me! U zgjova nga gjumi, kishte zbardhur drita - furgoni i teri i zbrazet dhe i bere pis. Asgje nga si dukej gjate nates kur hyme brenda, paster dhe bukur.
Ku jane miqte tu?, une e pyeta.
Kane dale per peshkim por ti ishe ne gjume, nuk doja te te leme vetem - qendrova me ty, me thote mua. E dashur, i them, mund te ikim qe tani? Po, me thote, ja do marr ne tel taksigjiun. I njejti ngases e njejta makine, u futem brenda me rroba te bera pis. Ajo e pagoi ndersa une dola i fundit dhe iu drejtova: Ti e as kjo nuk mund te jeni te vertete! Taksigjiu me drejtohet dhe me thote: Kush ka per te te besuar, mendon ti?